Filozofija psovki i kletvi

Zashto se kod nas toliko puno psuje i kune?

eoma zastupljene, tako prisutne...

Riječ psovka bi nosila neko značenje, da se nekome obraćamo kao prema psu.

U početku njihovog korišćena kretale su se u domenu blasfemije, dakle u krugu religije, bogohuljenja i svetogrđa i vremenom su dobijale oblik koji je jako zastupljen danas, to je seks, seksualni odnosi i tome slično.

Čudna evolucija , tipično za Slovene, da se psovke uglavnom kreću oko seksualnih odnosa, a one najteže nose težinu da se nekome prijeti seksualnim hororom.

Sličnu energiju nosi kletva, iskazuje se želja da se nekome desi loše i zlo...

Čudan mentalitet sa kompleksom više vrijednosti sa veoma izraženom snobovskom prirodom...

Psovke se čuju uvijek u svugdje, čak imaju i one koje imaju blagi šaljivi karakter, pa zavisno od načina i tona izgovora, mogu izražavati oblik ekstremnog neprijateljstva a i bogomi prijateljstva.

Skoro jedna ***** mi je objašnjavala kako je sa određenim kolegom u dobrom odnosu, pa mi kaže da mu po slobodi kaže 'j..... ti mater' kao i svinjo i tome slično, kao tepa mu...

Čudno jeste da upravo najjače psovke se baziraju na nemilosrdnom seksualnom odnosu, koji nose prizvuk prisile i silovanja ženskih osoba iz suparničkog tabora. Koliko je samo to bolesno. Mada ako se pogleda istorijski priroda ratovanja na balkanu, a bogomi da se proširi i na cijelu slovensku rasu, mada bi posebno u ovoj grupi akcenat mogli staviti na balkanske mentalce. Ratovi su uvijek nosili sa sobom silovanje kao glavnu nagradu, pored bjesomučnog pljačkanja tako i sistematskog silovanja.

Interesantno jeste da recimo to kod Germana, koji imaju neki osjećaj nadrase i uglavnom su se vodili ratovi nije toliko zastupljena ova gnusoba, pa čak i psovke. One se kreću uglavnom oko opisa karaktera, upoređivanja sa raznim prljavim i nečistim radnjama. Jedna od najtežih psovki bi bila 'bullshit' što bi kod nas izazvalo salve smijeha.

Bolestan mentalitet jedne ropske rase koja kada dođe u prilici da se oslobodi frustracija u gnijevu i bijesu ispolji svoju pravu prirodu.

Najgore jeste da uvijek po završetku rata, pa čak i kada je žestoki pobijednik vrši se nastavak određenog unutrašnjeg sukoba da se opet vrate u ropsko stanje svijesti.
Sloven je 'slave' i to je fakat...

Ostaje posvka i kletva, gdje se u trenutku oslobađa energija i želja, gdje se projektuje ultimativni sukob...poraziću te i silovaću ti porodicu. Valjda rasna frustracija kolektivni kompleks jeste niža vrijednost, pa se taj sjemenski materijal ne može posijati po zasluzi i želji u kreaciji super rase, već silom...

Posebno oni koji tepaju i pokazuju prisnost sa psovkama, koliko je to samo prezentovanje boleštine, a da se toga nije svjesno, gdje nekome iskazati prijetnju da ćeš mu silovati majku ili sestru, da bolest bude još izraženija pa su CG-orci pronašli 'pristojnu' psovku te se prijeti da ćeš mu silovat oca (nije slučajno), da je to vibracija prijateljstva i pozitive.

Ovo za oca kome se prijeti sa silovanjem nije slučajno, jer CG mentalitet je u osnovi homoseksualni, gdje se najbolji prijatelj bolje kotira u emocijama junačine nego li njegova ljepša polovina.

Što vele Bog na nebo, kum na zemlju...što dalje da se navede?
Pa svi oni 'drugarski' zagrljaji, razna pipkanja i pokazivanja nježnosti, intezivna cjelivanja...pa nekako običajno tri puta...nikad kraja

Kako se na muci poznaju junaci, što će reći na onim teškim situacijama možeš najbolje viđet ko je kakav čovjek, tako u ljutnji se otkriju te potiskivane misli i želje.

Čak i ratne pjesme koje su se pojale skoro po okolini...navešću samo jedan stih i kaže: '...biće klanja i silovanja...'. Naravno prethode prijetnje određenom narodu i očigledna junačka pobijeda i onda ide taj stih.

Takođe kao dio psovki, više onaj ritualni jeste masakriranje, skrnavljenje poginulog neprijatelja. Recimo poslije nemilosrdnih silovanja u ratnim prilikama (opet skoro i u blizini) nerijetko su žrtve ubijene, i to kasapljenjem i kidanjem delikatnih dijelova tijela, seksualnih atributa.

Silovanje nema veze sa seksualnim činom, to je jedan od najisfrustriranijih metoda da se pokaže moć i uglavnom i to je jedini razlog tog gnusnog čina.

Silovanje je jedan od činova koju normalan čovjek ne može zamisliti niti se indetifikovati sa žrtvom ili napadačem, zato često ovaj jedan od najgnusnijih zločina često prođe bez odgovarajuće kritike i osude, često je i žrtva osuđena i osramoćena u društvenim krugovima.

Pa se često samu žrtvu stave u poziciju krivca da je svojim ponašanjem izazvala silovanje, dovela junačinu u stanje erekcije i pobuđenih hormona. Možda bi to i imalo smisla da čin silovanja ima motiv seks, a ne izraz moći.

Najveća seksualna hvala jeste ispunjenje psovki, kada se mudovište pohvali da je imao dobar seks pa izjavi 'odro sam je od ku...a', interesantno jeste da potencira muški polni organ, ili u hvali tipa 'izj****o sam je ko kobilu', koja relativizacija žene kao seksualnog partnera.

Pa nerijetke konstatacije tipa, 'a treba je smirit', 'kako bi je nabio na *****' kad se želi reći da je neka žena veoma lijepa.
Opet sve se vrti oko muškog polnog organa, odnosno izraza moći, prepotencije, što pokazuje nivo seksualne frustracije....

Druga vrsta psovki koja se često koristi jeste karakterne klasifikacije (one su blaže forme) tipa : moronu, debilu, imbecilu, invalidu, bogalju, kretenu i slično.
Što je opet izraz sopstvene moći koja se pokazuje na očigledan način, u prvom kontekstu prijetimo da ćemo mu silovat familiju, a u drugom kontekstu da ćemo ga pobijediti kao da je invalidna osoba.

Odakle samo taj kontekst suprostavljanja i koji se junak dosjetio ovakvog vida pokazivanja moći i šepurenja u igri mudovišta.

Nije rijetkost da često žrtva bude stavljena na stub srama, pa osoba koja je silovana trpi odbacivanje i osudu, kao i invalidi koji sa svojom pojavom kao da uvrijede razna mudovišta i nerijetko dožive neprijatnost. Jer tada oni su doživljeni kao simboli poraza, sustigla ih kletva...lakši plijen za pokazivanje moći.

Kletve su u suštoj suprotnosti od psovki, to je psovka gdje mudovišta ne mogu da ništa urade po pitanju pokazivanja moći, pa se obrnu prizivanju zle sreće koja će ga osakatiti i dovesti na stub srama ili u rangu da mu mudovište može kasnije silovat familiju i iživljavat se na njega.
Pa ide ona stara 'sila boga ne moli', tada sila siluje (vrlo interesantna konstrukcija riječi - silovanje - pokazivanje sile?).

Interesantno jeste da viteštvo (ono koje je niklo na trulom zapadu, a mi smo kao vitezovi) u ratu nisu imali neprijatelja već protivnika.
To pokazuje i čuveno 'božićno primirje' 1914 godine, gdje su Njemci i Škoti za badnje veče izašli iz svojih rovova i na ničijoj zemlji se družili i igrali fudbal, pa tako i sjutradan...i počela se rađati ideja da i ne pucaju jedni na druge. Nažalost to je prekinuto, jer starješine su počele ubijati i svoje i tuđe vojnike koji su krećali da se druže...

Možda upravo zbog ovakvog načina sagledavanja situacije i taj zapad pronalazi snage da se obrne normalnim stvarima i ljepoti života kad god je to u mogućnosti.
Uzmimo primjer i građanski rat u USA, gdje sjevernjaci gledaju južnjake kao protivnike, danas ih tako shvataju. Gdje nema vječnih prokletstava, ognjišta i neke mitomanije, već sudar dvije ideje, interesa što je u suštini i bio. Pa čak i general Lee je poštovan amerikanac, heroj, koji je bio častan i mudar vojnik kao takav se i danas poštuje.

Takođe kao i nacizam, kao neuspijela ideja odbačena je od samih Njemaca, dok recimo je buknuo u slovenskim zemljama, najveći broj naci organizacije je recimo u Moskvi. Da ironija bude veća...kao iz psovki nacisti su im sve to radili, tretirali ih kao pse. U svijetu isfrustriranih moćnika oni su pokazali moć i ostvarili dominaciju, kao što u čoporu porazopm drugih mudovište uzima mjesto alfa mužijaka a stime dobija i povjerenje i požrtvovanje ostalih mudovišta.
Upravo još jedan razlog ove kulturne obezglavljenosti jeste da neki (slično kao kod nas) novi moćnici se uzdignu moraju porušiti stare, u stilu psovki obračunati se sa njima, OKLEVETATI, napraviti od njih gubitnike, negirati njihova junačka dijela i dostignuća. Logično da jedan ruski tupan će da onda da gleda pobijednika jednog nacistu jer njih trenutno niko ne dira, njihova država je sada jedan od svjetskih centar svega i svačega...

Interesantno jeste,da je psovka (bar je tako koncipirana riječ) je način kada se nekome obraćamo kao prema psu,a pritom domaće mudvište uvijek sebe stavlja kao aktera svih tih živopisnih radnji.

i tako...

Srpske kletve čije dejstvo traje vekovima
Da bi se ostvarila, kletva mora da bude nabijena emocijama i da ima jaku energiju. Bačena kletva može da traje punih šest generacija i tek sedmo koleno neće osećati posledice "otrovnih" reči.


“Proklet ti bio rod i porod”, “Seme ti se zatrlo”, “Sunce te nikad ne ogrejalo”, “Ne imao muškoga roda”, “Da bog da te stigla božja kazna”, samo su neke od kletvi koje su vekovima u nazad u najvećim emotivnim nabojima Srbi izricali jedni drugima. Do dana današnjeg, tvrde poznavaoci ovog polja ništa se nije promenilo.Kunemo i dalje i to sa podjednakim žarom.

Tradicija kletvi postoji verovatno u svim kulturama sveta. Vreme nastanka ovog izraza zaključuje se na osnovu njene sadržine: pošto je osnovni podsticaj za nastanak klevete proklinjanje nekoga sa željom da mu se nešto neprijatno desi, jasno je da je nastala u davna vremena kada se verovalo u magičnu moć reči.

Prema tumačenju Predraga Petkovića, astrologa i ezoteričara, koji se već dugi niz godina bavi ovim pitanjem kletva je uvek vezana za neku osvetu. Ona mora da bude nabijena emocijama i da ima jaku energiju da bi se ostvarila.

Bačena kletva može da ima potencijal određeni period. Tradicionalno, važi do šestog kolena i tek sedmo koleno ne oseća posledice, priča Petković.

On naglašava da se kletve ispunjavaju naročito ukoliko imaju veliki energetski potencijal i ukoliko je osoba koja je izriče jako isprovocirana, a pri tom nevina.

Često se dešava, objašnjava naš sagovornik, da kletve budu “porodične” i da se celoj porodici u istom vremenskom periodu dešavaju iste stvari – npr. da ni jedna žena iz porodice ne rađa mušku decu, ili da se neko “porkletstvo” ponavlja generacijama.

Najteže kletve su one koje “baci” roditelj, a u narodnoj poeziji kao “opsane” kletve pominju se i one koje baca devojka, ili sestra.

Najstarija srpska kletva – kletva cara Lazara

Kletva cara Lazara spada među najstarije srpske kletve. Mnogi veruju da još uvek nismo “sknuli” prokletstvo koje nam je bačeno pre skoro sedam vekova. Petković smatra da su se mnogi događaji u istoriji srpskog naroda dogodili upravo na Vidovdanzahvaljujući rečima izrečenim 27.06. 1389:

“Ko je Srbin i srpskoga roda
i od srpske krvi i kolena,
a ne doš’o na boj na Kosovo
ne imao od roda poroda,
ni muškoga ni devojačkoga!
Od ruke mu ništa ne rodilo
rujno vino, ni pšenica bela,
Rđom kapo dok mu je kolena!

Brojni su oni koji veruju da je kletva izgovorena uoči Vidovdana obeležila kretanje i sudbinu srpskog naroda. Kao primer često se navodi da je Gavrilo Princip izvršio atentat na austrougarskog prestolonaslednika Franca Fredinanda upravo na ovaj dan, a kao primer iz moderne istorije navodi se izručenjeSlobodana Miloševića Haškom tribunalu.

Kunemo i danas

Ništa se nije promenilo ni sedam vekova nakon kletve cara Lazara. Prema rečima Petkovića Srbi su i dalje skloni tome da u naboju emocija bacaju kletve.

- Ljudska priroda se nije promenila, niti su se promenili bazični principi. Isti je princip i čobvek nije promenio svoj sklop, te ljudi i danas kunu – priča Petković.

U modernom dobu, jedino što se možda promenilo jeste što je veliki broj ljudi prestao da veruje u magijska dejstva, te su kletve dobile i šaljiv karakter. Na društvenoj mreži Fejsbuk postoji i stranica “Sve srpske kletve”.

U moderne kletve, koje na žalost važe već nekoliko decenija spadju i “Dabogda svoju pravdu tražili i ostvarili je u srpskim sudovima”, “Dabogda živeli od prosečne srpske plate i penzije”, “Dabogda Vam ostalo još 5 godina staža do penzije u Srbiji” .